سایت دکتر علیرضا متشکر

تشویش و اضطراب یک حالت روانی عادی است، اما نه زمانی که تا حدی از کنترل خارج شود که مانع از خروج از خانه شده و منجر به گوشه نشین شدن شود.

داروهای ضد اضطراب کنونی دارای برخی عوارض جانبی هستند، اما محققان موسسه پزشکی "مکس پلانک"(Max Planck) اکنون یک پروتئین را در مغز شناسایی کرده اند که ممکن است هدف جدیدی برای درمان جدید و هدفمند تشویش و اضطراب باشد.

مغز یک اندام فوق العاده پیچیده است، بنابراین هنوز هیچ علت دقیقی برای ابتلا به اضطراب یافت نشده است، اما تصور میشود که ناحیه "آمیگدال"(amygdala) در مغز یکی از نقشهای اصلی را بر عهده دارد.

آمیگدال بخشی از مغز محسوب میشود که احساسات ترس و اضطراب را پردازش میکند، باور دانشمندان بر این است که بیش فعالی آمیگدال با اختلالات اضطرابی مرتبط است.

بعضی از داروهای ضد اضطراب موجود، مانند بنزودیازپینها، آمیگدال را هدف قرار میدهند. به طور خاص، آنها این کار را با افزایش سیناپس های مهار کننده انجام میدهند که همانطور که از نام آنها مشخص است، فعالیت نورونهای مجاور را کاهش میدهند.

در این مورد که نورونهای مربوط به ترس یا اضطراب ممکن است فعالیت بیش از حدی داشته باشند، این دارو آنها را آرام میکند.

متاسفانه داروها تنها روی نقطه هدف تاثیر نمیگذارند و این دارو نیز بسیاری از نورونهای مهار کننده دیگر را تحت تاثیر قرار میدهد که منجر به بروز عوارض جانبی مانند خواب آلودگی و کاهش تمرکز میشود.

بنابراین توسعه داروهای جدید که هدفمندتر باشند، یک اولویت کلیدی است.