سایت دکتر علیرضا متشکر

در مطالعه دوم 500 نفر از شرکت کنندگانی که قصد جداشدن از شریک خود را داشتند، در طی دوره دو ماهه بررسی شدند. در اینجا، محققان فرضیه های بیشتری را مطرح کردند و به این فکر کردند که با وجود داشتن تصمیم برای ترک رابطه،چه چیز مانع از قطع ارتباط می شود.

🔹️معیارهایی که در مطالعه اول بررسی شد در این مطالعه نیز مورد استفاده قرار گرفت، به علاوه به سوالاتی در مورد اینکه چرا یک نفر ممکن است در رابطه غیر شاد و غیر ارضا کننده باقی بماند پاسخ داده شد.
دلایل احتمالی ماندن در رابطه علی رغم عدم رضایت از آن مورد پرسش قرار گرفت.
برخی از این دلایل شامل موارد زیر بود: احساس گناه («احساس گناه در مورد رها کردن شریک خود»)، انتقامجویی («شریک من ممکن است حرفهایی بزند یا کارهایی برای تلافی کردن انجام دهد ")، و قضاوت منفی (" مردم ممکن است برای پایان دادن به رابطه، من را قضاوت کنند ") 🔹️همانند نتایج حاصل از اولین مطالعه،در این مطالعه نیز نشان داده شد افراد در صورت وابستگی شریک خود به رابطه، با احتمال بیشتری از جدایی صرف نظر میکنند.
و این دلیل از سایر دلایل مانند احساس گناه، ترس از تلافی کردن پارتنر، یا ترس از قضاوت منفی دیگران، برای ماندن در رابطه، مهمتر است 🔹️به این ترتیب محققان نتیجه گرفتند که در واقع ما تمایل داریم که در روابط عاشقانه ای باقی بمانیم که در آن شریکمان به ما وابستگی دارد، حتی اگر رابطه برای خودمان راضی کننده نیست.
حتی افرادی که احساس عدم قدردانی از طرف شریک زندگی خود میکنند، اغلب در هنگام تصمیم گیری در مورد ماندن یا ترک رابطه، احساسات شریک خود را در نظر میگیرند. 🔹️این نتایج مطرح میکند که افراد به احتمال کمتری رابطه با یک شریک رمانتیک که بسیار وابسته به رابطه است را بهم میزنند، حتی اگر این رابطه عملکرد خوبی در پاسخگویی به نیازهای خودشان نداشته باشد.