پرسش و پاسخ
اختلال افسردگی ماژور یا عمده چیست؟
شاید خیلی از ماها درباره این اصطلاح،چیزهایی به گوشمان خورده باشد.
از نظرعلمی یا ساده تربگویم،ازنظراستاندارد تشخیصی اختلالات روانی،افرادی که این بیماری به آنها نسبت داده می شود
می بایست شرایط ذیل را داشته باشند :
الف. از بین نشانه های زیر،پنج نشانه (یا بیشتر)در طول یک دوره 2 هفته ای حضور داشته اند و نشان می دهد که عملکرد فرد با عملکرد قبلی او متفاوت شده است.
حداقل یکی از معیارها (1)خلق افسرده یا (2)از دست دادن علاقه یا لذت است.
(توجه : نشانه هایی که آشکارا علت های پزشکی دارند نباید جزو این فهرست به حساب آیند.)
- 1) فرد بیشتر طول روز، و تقریبا هر روز خلق افسرده دارد.این موضوع را خودش اظهار می دارد.(احساس میکند غمگین،تهی و خالی،یا نومید است) یا دیگران میبینند (دائم گریه میکند، در شرف گریه کردن است، چشمهایش همیشه پر اشک است). توجه : در مورد کودکان یا نوجوانان، این حالت ممکن است به صورت زود رنجی و زود خشمی نشان داده شود.
- 2) فرد بیشتر طول روز، و تقریبا هر روز به تمام فعالیت ها (یا تقریبا تمام فعالیت ها) به شدت بی علاقه است (این موضوع را خود او می گوید یا دیگران مشاهده می کنند).
- 3) به طور چشمگیر چاق می شود یا بدون گرفتن رژیم غذایی، به طور چشمگیر لاغر می شود.(لاغر یا چاق شدن چشمگیر یا معنادار یعنی این که فرد در عرض یک ماه بیشتر از 5% وزن خود را از دست بدهد یا بیشتر از 5% به وزنش اضافه شود).یا تقریبا هر روز بی اشتها یا پر اشتهاست. توجه : ممکن است کودکان اضافه وزنی که از مرحله رشدی آنها انتظار می رود نشان ندهند.
- 4) بی خوابی (اینسومنیا) یا پر خوابی (هایپرسومنیا) تقریبا در همه روزها.
- 5) پر تحرکی روانی-حرکتی یا کم حرکتی روانی-حرکتی تقریبا هر روز (صرفا خود فرد نباید شخصا احساس کند که بی قرار یا کند شده است، بلکه دیگران نیز باید این حرکت را مشاهده کنند).
- 6) تقریبا هر روز احساس میکند بی حال و بی رمق است یا انرژی از دست داده است.
- 7) تقریبا هر روز احساس میکند بی ارزش است یا بی دلیل احساس گناه (عذاب وجدان) شدید میکند (احساسی که ممکن است توهمی باشد).(این احساس گناه علاوه بر احساس گناهی است که فرد به خاطر بیمار بودن خود تجربه می کند).
- 8) تقریبا هر روز، توانایی فکر کردن یا تمرکز حواس ضعیف استیا نمی تواند تصمیم بگیرد قاطع باشد (این موضوع را خودش اظهار می دارد یا دیگران مشاهده می کنند).
- 9) به طور دایم به مرگ فکر میکند (این فکر فقط به "ترس از مرگ" محدود نمی شود)، به طور دایم به خودکشی فکر می کند بدون آنکه برنامه مشخصی برای آن داشته باشد، یا اقدام به حودکشی می کند یا برنامه مشخصی برای خودکشی دارد.
ب. این نشانه ها باعث می شوند فرد به رنج یا نابسامانی شدید در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا سایر جنبه های مهم زندگی دچار شود.
پ. علت این دوره را نمی توان به ثر فیزیولوژیک و مستقیم یک ماده یا یک عارضه پزشکی دیگر نسبت داد.
توجه : ملاک (الف) و (پ) نشان دهنده یک دوره افسردگی اساسی هستند.
توجه : بعضی واکنش ها به یک فقدان یا از دست دادن مهم (مثلا فوت عزیزان، ورشکستگی مالی، از دست دادن اموال و دارایی ها به علت فجایع طبیعی، بیماری یا معلولیت جدی) ممکن است احساس غم شدید، نشخوار فکری درباره این فقدان، اینسومنیا، بی اشتهایی، و کاهش وزن را شامل شوند و همه آنها نیز به مواردی شبیه باشند که در توصیف معیارهای دوره افسردگی عمده ذکر شده است. با این که چنین نشانه هایی ممکن است قابل درک باشند یا متناسب با فقدان محسوب شوند، حضور یک دوره افسردگی عمده باید به دقت مد نظر باشد.
ت. اختلال اسکیزوافکتیو ، اسکیزوفرنی ، اختلال اسکیزوفرنی فرم ،اختلال هذیانی ،یا سایر اختلالات پسیوتیک مشخص یا نا مشخص ،نمی توانند علت بهتری برای این دوره افسردگی عمده باشند.
ث. هرگز یک دوره مانیک یا یک دوره هیپومانیک وجود نداشته است.
توجه : اگر همه دوره های مانی مانند ،مخلوط مانند ،یا هیپو مانی مانند ، به علت مصرف بعضی مواد یا نوعی روان درمانی به وجود آمده اند یا به علت تاثیر فیزیولوژیک و مستقیم یک عارضه پزشکی عمومی هستند ؛ این استثنا کاربرد ندارد.
قطعا ، هرگاه احساس کردیم خود یا افراد نزدیک اطرافمان دچار این علائم شده باشیم ، می بایست جهت تشخیص و درمان مناسب به پزشک متخصص اعصاب و روان مراجعه کنیم.
